కవిత్వంభమిడిపాటి స్వరాజ్య నాగరాజారావు.కవిత్వం తనంతటతను పుట్టదు, కార్యమేదీ తనకుతానుగా రూపుదాల్చదు. కర్త,క్రియల కలయిక జరగాలి, హృదయం,భావం కలియాలి, కవిత్వం విషయంలోకూడా అంతే! అప్పుడే కవిత హృదయంలో పదాలచర్మాన్నిఅద్దుకొని , ఆలోచనగా ఉబికివచ్చి, అక్షరాలుగా రూపుదిద్దుకొని, భావం,జీవం తోణికిసలాడుతుంటేనే , వాక్యాలఅవయవాల నేర్పరుచుకొని, బయట పడుతుంది. కవిత్వం బ్రతుకుతుంది. కవిత్వానికి ప్రాసపదాలు పరువం లాంటివి. ***
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment