"బంగారు" ద్వీపం (అనువాద నవల) -1

 "బంగారు" ద్వీపం (అనువాద నవల) -1

అనువాదం : గొర్తి వేంకట సోమనాథ శాస్త్రి (సోమసుధ)

Original : Five on a treasure Island (1942)

Wrier : Enid Blyton

 

(ఈ నవలా రచయిత్రి పూర్తి పేరు ఎనిడ్ మేరీ బ్లైటన్. ఈమె 11 ఆగస్టు, 1897లో లండనులో పుట్టి, 27 నవంబరు, 1968 లో అదే ఊళ్ళో మరణించారు. పిల్లల సాహిత్యానికి సంబంధించిన ఎన్నో ఫాంటసీ, మిస్టరీ కథలను ఈమె వ్రాసారు. ఈమె రచనల్లో నాడీ, ఫామస్ ఫైవ్, సీక్రెట్ సెవెన్, ఫార్ అవే ట్రీ అన్న సీరీస్ నవలలు ముఖ్యమైనవి. మీరు చదవబోయే నవల ఫామస్ ఫైవ్ సీరీస్ లో మొదటి నవల "ఆన్ ఎ ట్రెజర్ ఐలాండ్." ఇది ప్రచురితమైన సంవత్సరం 1942. జూలియన్, డిక్ అనే అబ్బాయిలు, జార్జ్, అన్నె అనే అమ్మాయిలు, వీళ్ళకి జోడీగా తిమోటి అనే కుక్కపిల్ల వెరసి అయిదుగురు కలిసి ఒక నిర్మానుష్యమైన దీవిలో చేసిన సాహసకృత్యమే ఈ "బంగారు దీవి" నవల ప్రథానాంశం. ఇక చదవండి.)

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

"అమ్మా! మీరు మా వేసవి సెలవుల గురించి ఏమన్నా విన్నారా?" అల్పాహారం-టేబుల్ వద్ద జూలియన్ అడిగాడు. "మేము ఎప్పటిలాగే పోల్జెత్ కు వెళ్ళగలమా?"

"లేదనుకొంటాను" అతని తల్లి చెప్పింది. "వారు ఈ సంవత్సరమంతా ఖాళీగా ఉండరు."

అల్పాహారం-టేబుల్ వద్ద ఉన్న ముగ్గురు పిల్లలు చాలా నిరాశతో ఒకరినొకరు చూసుకున్నారు. వారు పోల్జెత్ లోని ఇంటిని ప్రేమించారు. అక్కడ సముద్రతీరం కూడా చాలా మనోహరంగా ఉంటుంది. సముద్రస్నానం కూడా ఆహ్లాదాన్ని యిస్తుంది.

"ఉత్సాహంగా ఉండండి" అన్నాడు డాడీ. "నేను మీకు ధైర్యంగా చెప్పేదేమిటంటే, మీకు ఆనందం కలిగించే మరొక చోటుని చూద్దాం. ఏమైనప్పటికీ, అమ్మ, నేను ఈ ఏడు మీతో రావటం లేదు. అమ్మ మీకా విషయం చెప్పలేదా?"

"లేదు" అంది అన్నె. "ఏం అమ్మా! అది నిజమేనా? మా సెలవుల్లో నువ్వు నిజంగా మాతో రావటం లేదా? ఎప్పుడూ వచ్చేదానివి."

"అవును. ఈ సారి నాన్న తనతో స్కాట్లాండ్ రమ్మంటున్నారు" అంది అమ్మ. "అంతా మనమే! అంతేగాక ఇప్పుడు మీరు మీ సంగతి చూసుకునేంత పెద్దవారైనందున, మీరే స్వంతంగా సెలవులను గడిపితే మీకు సరదాగా ఉంటుందని మేము భావించాము. కానీ ఇప్పుడు మీరు పోల్జెత్ కు వెళ్ళలేనందున, మిమ్మల్ని ఎక్కడికి పంపించాలో నాకు నిజంగా తోచటంలేదు. "

" క్వెంటిన్ గురించి ఏమిటి? "అకస్మాత్తుగా డాడీ అన్నాడు. క్వెంటిన్ అతని సోదరుడు, పిల్లలకు బాబయ్య. వారు అతన్ని ఒక్కసారి మాత్రమే చూసారు, మరియు అతనంటే భయపడతారు. అతను చాలా పొడవైన వ్యక్తి,, కోపిష్టి, తన సమయమంతా చదువులోనే గడిపే తెలివైన శాస్త్రవేత్త. అతను సముద్రపుటొడ్డున నివసిస్తాడు. పిల్లలకు అతని గురించి ఆ మాత్రమే తెలుసు.

"క్వెంటిన్?" అంటున్న తల్లి పెదాలను డాడీ గనిస్తున్నాడు. "మీరు అతని గురించి ఏమనుకుంటున్నారో? తన చిన్న ఇంట్లో పిల్లలు అల్లరి చేస్తే ఊరుకుంటాడని నేను అనుకోవటం లేదు."

"నేను క్వెంటిన్ భార్యను ఒక పని విషయంలో ఒక రోజు పట్టణంలో కలవాల్సి వచ్చింది. వాళ్ళ పరిస్థితులు బాగున్నాయని నేను అనుకోను. ఫానీ మాట్లాడుతూ ఎవరైనా ఒకరిద్దరు వ్యక్తులు కొద్దిపాటి డబ్బు తీసుకొని, తమతో కొంతకాలం జీవించటానికి వస్తే, తనకు చాలా ఆనందంగా ఉంటుందని చెప్పింది. వాళ్ళ యిల్లు సముద్రం దగ్గరే ఉందని నీకు తెలుసుగా! పిల్లలకు అది చాలు. ఫానీ చాలా మంచి మనిషి. ఆమె వాళ్ళను బాగా చూసుకొంటుంది."

"అవును. ఆమెకో పిల్ల కూడా ఉంది కదూ?" పిల్లల తల్లి అంది. "చూద్దాం - ఆమె పేరు ఏమిటి - ఏదో చిత్రంగా ఉంటుంది - అవును, జార్జినా! ఆమె వయస్సు ఎంత? దాదాపుగా పదకొండు అనుకొంటాను."

"నాదీ అదే వయసు" అన్నాడు డిక్. "మేము ఎప్పుడూ చూడని కజిన్ ఉంటే అదో సరదా! ఆమె ఒంటరిగా ఉంటుంది గనుక సరదాలేవో తనకు తానే తీర్చుకోవాలి. నాకు ఆడుకోవటానికి అన్నె, జూలియన్ ఉన్నారు. కానీ జార్జినా తనొక్కతే ఉంటుంది. ఆమె మమ్మల్ని చూడగానే సంతోషిస్తుందని అనుకొంటున్నాను."

"అవును. జార్జినాకి తోడు ఉంటే యిష్టపడుతుందని మీ పిన్ని ఫానీ చెప్పింది" అన్నాడు డాడీ. "నీకు తెలుసా? ఫానీకి ఫోను చేసి పిల్లల్ని అక్కడకు పంపిస్తే, అది మన సమస్యను కూడా పరిష్కరిస్తుంది. ఫానీకి సహాయకారిగా ఉంటుంది. జార్జినా సెలవుల్లో ఆడుకొందుకు తోడు దొరికారని సంతోషిస్తుంది. మన ముగ్గురు పిల్లలు క్షేమంగా ఉన్నారన్న ధైర్యం మనకు ఉంటుంది."

పిల్లలకు ఉత్సాహంగా అనిపించింది. వారు ఇంతకు ముందెన్నడూ చూడని ప్రదేశానికి వెళ్లడం మరియు తెలియని బంధువుతో కలిసి ఉండటం సరదాగా ఉంటుంది.

"అక్కడ కొండలు, రాళ్ళు, ఇసుక ఉన్నాయా?" అన్నె అడిగింది. "అది మంచి ప్రదేశమా?"

"నాకు బాగా గుర్తు లేదు" అన్నాడు డాడీ. "అయితే అది ఒక ఉత్తేజకరమైన ప్రదేశమని నేను ఖచ్చితంగా అనుకుంటున్నాను. ఏమైనా, మీరు దాన్ని ఇష్టపడతారు! దాన్ని కిర్రిన్ బే అని పిలుస్తారు. మీ పిన్ని తన జీవితమంతా అక్కడే ఉంది, ఏమైనా దానిని వదిలిపెట్టదు."

"ఓ డాడీ! పిన్నికి టెలిఫోన్ చేసి, మమ్మల్ని అక్కడికి రమ్మంటుందా అని అడగండి!" డిక్ అరిచాడు. "ఇది ఏదో ఒక విధంగా సరైన స్థలం అని నేను భావిస్తున్నాను. ఇది సాహసోపేతమైన ప్రాంతంగా నాకు అనిపిస్తోంది!"

"ఓహ్! ఎక్కడికి వెళ్ళినా నువ్వు ఎప్పుడూ అలాగే చెబుతావు!" డాడీ నవ్వుతూ అన్నాడు. "సరే - నేను ఇప్పుడే రింగ్ చేసి, ఏదైనా అవకాశం ఉందో లేదో చూస్తాను."

వాళ్ళు తమ అల్పాహారాన్ని ముగించి లేచి, తమ తండ్రి ఫోను కబురు కోసం ఎదురుచూస్తున్నారు. అతను హాల్లోకి వెళ్ళాడు. తరువాత తను ఫోనులో మాట్లాడటం వాళ్ళు విన్నారు.

"అంతా సానుకూలంగా ఉన్నట్లే నేను ఆశపడుతున్నాను" అన్నాడు జూలియన్. "జార్జినా ఎలా ఉంటుందో అని ఆలోచిస్తున్నాను. పేరు చిత్రంగా లేదూ? అది ఆడ పేరు గాక మగ పేరులా ఉంది. ఆమె వయసు పదకొండు అంటే నా కన్నా ఒక ఏడాది చిన్నది. డిక్! తనది నీ వయసే! అన్నె! నీకన్నా ఒక సంవత్సరం పెద్దది. ఆమె మనలో కలిసిపోయేలా ఉంటే మంచిది. మన నలుగురు బాగా కలిసిపోయి సరదాగా గడపాలి."

డాదీ పది నిమిషాల్లో తిరిగి వచ్చాడు. తమ ప్రయాణానికి అంతా సిద్ధమని వెంటనే వాళ్ళకు తెలిసింది. తరువాత అతను వారిని చూసి నవ్వాడు.

"సరె! ఏర్పాటంతా అయిపోయింది"అన్నాడతను. "మీ పిన్ని దాని గురించి ఆనందంగా ఉంది. జార్జినాకు తోడుంటే బాగుంటుందని ఆమె చెప్పింది. ఎందుకంటే ఆమె ఒంటరి, చిన్నపిల్ల. అప్పుడప్పుడు ఆమె ఒంటరిగా బయటకు పోతుంటుంది. ఆమె మీ ఏర్పాట్లను చూడటానికి యిష్టపడుతుంది. అయితే మీరొక విషయంలో జాగ్రత్తగా ఉండాలి. మీ బాబాయి క్వెంటిన్ని యిబ్బంది పెట్టకుండా జాగ్రత్త వహించండి. అతను బాగా కష్టపడి పనిచేస్తాడు. అల్లరి చేస్తే అతను మంచివాడు కాదు."

"మేము ఇంట్లో ఎలుకల మాదిరి నిశ్శబ్దంగా ఉంటాము!" డిక్ అన్నాడు. "నిక్కచ్చిగా ఉంటాం. ఓహ్! భలే, భలే! మేము ఎప్పుడు వెళ్తున్నాం నాన్నా?"

"వచ్చే వారం, అమ్మ సిద్ధం చేస్తానంటే!" అతను అన్నాడు.

తల్లి అలాగేనన్నట్లు తలాడించింది. "వాళ్ళకి సిద్ధం చేయటానికి పెద్దగా ఏమీ లేదు. కేవలం స్నానపు సూట్లు, జెర్సీలు మరియు ఫాంట్లు. వాళ్ళంతా కట్టేది అవే కదా!"

"మళ్ళీ ఫాంట్లు ధరించటం ఎంత బాగుంటుంది" అంటూ అన్నె ఆనందంగా చుట్టూ గంతులేసింది. "స్కూల్లో బిగువు దుస్తులు వేసుకొని విసిగిపోయాను. ఫాంటు, స్నానపు దుస్తులు ధరించి అబ్బాయిలతో పాటు స్నానం చేయాలంటే నాకు చాలా యిష్టం."

"సరె! నువ్వాపని త్వరలోనే చేస్తావు" నవ్వుతూ అంది తల్లి. "మీకు కావలసిన బొమ్మలను, పుస్తకాలను సర్దుకోవాలని గుర్తుందా? దయచేసి ఎక్కువ సర్దుకోవద్దు. ఎందుకంటే వాటిని పెట్టుకోవటానికి ఆ యింట్లో అంత చోటు ఉండదు."

"కిందటేడు తను పదిహేను బొమ్మలను పట్టుకెళ్ళాలని అన్నె అనుకొంది" అన్నాడు డిక్. "అన్నె! నీకు గుర్తుందా? విచిత్రంగా లేదూ?"

"లేదు, నేను కాదు" అన్నె ముఖం ఎర్రబడింది. "నేను నా బొమ్మలను ప్రేమిస్తున్నాను, ఏది తీసుకోవాలో సరిగా ఎన్నుకోలేకపోయాను - కాబట్టి నేను అవన్నీ తీసుకెళ్ళాలని అనుకున్నాను. దానిలో విచిత్రం ఏమీ లేదు."

"నీకు గుర్తుందా? అంతకు ముందు సంవత్సరం అన్నె ఊగే గుర్రాన్ని తీసుకెళ్ళాలనుకొంది" అని డిక్ ముసిముసి నవ్వులు నవ్వాడు.

"నీకు తెలుసా? డిక్ అనే చిన్న పిల్లాడు రెండు గొల్లివాగ్ బొమ్మలు, ఒక టెడ్డీ బేర్, మూడు బొమ్మ కుక్కలు, రెండు బొమ్మ పిల్లులు, ఒక పాత కోతిని పోల్జెత్ కు తీసుకెళ్లడానికి పక్కన పెట్టినట్లు నాకు గుర్తుకొస్తోంది" కలగజేసుకొని చెప్పింది.

అప్పుడు డిక్ ముఖం ఎర్రబడింది. వెంటనే అతను విషయం మార్చేసాడు.

"నాన్నా! మనం రైల్లో వెళ్తామా? కారులో వెళ్తామా?"

"కారులో" డాడీ చెప్పాడు.

(సశేషం)